Jedną z nieodłącznych praktyk Primal Tao jest praktyka wewnętrznej obserwacji. Sam fakt pamiętania o tej praktyce w ciągu dnia pozwala na zwiększenie naszego stopnia uważności i obecności w danym momencie. Współczesne tempo życia, nieustanne bombardowanie nas przez reklamę, e-maile, smsy, i wiele innych stymulujących bodźców powoduje trudności w skupieniu, nieumiejętność odpuszczenia i brak chwili czystego odczuwania i obserwacji bez udziału zawsze obecnego intelektu i związanego z nim hałasu. Neiguan to rodzaj medytacji, którego trening rozpoczynamy, tak jak większość medytacji, w pozycji statycznej, po czym jak najszybciej przenosimy w przestrzeń ruchu, aktywności a nawet interakcji z innymi. Innymi słowy: na cóż nam umiejętność medytacji jeśli nie możemy się nią posługiwać w każdej sytuacji?! Neiguan to po prostu obserwacja. Najpierw – tego co w środku, potem – tego co na zewnątrz, a w końcu i wewnątrz i na zewnątrz jednocześnie. Czyli – jak zawsze – dążymy do harmonijnego połączenia obydwu elementów: yin i yang. Kilka komponentów nieodzownych w praktyce medytacji to: stan rozluźnienia, relatywny komfort, neutralna postawa obserwatora i miejsce koncentracji (focal point). Stan rozluźnienia i relaksacji ciała jest niezbędny do odnalezienia medytacyjnych jakości naszego umysłu. Możemy go osiągnąć poprzez autosugestię, ćwiczenia rozluźniające, oddechowe itp. Odczucie relatywnego komfortu, które jesteśmy w stanie utrzymać przez dłuższy czas (np. 1/2 godziny) w różnych pozycjach – tak statycznych (np. pozycja stojąca lub siedząca) jak i dynamicznych (np. marsz) – potrzebne nam jest do rozwinięcia umiejętności medytacji w każdej sytuacji życiowej. Szczególnie wtedy kiedy okoliczności nam do tego nie sprzyjają. Neutralna postawa obserwatora to świadomy wybór i rozwinięcie nawyku pozostawania nieporuszonym wewnętrznie bez względu na nasze pragnienia i awersje. Miejsce koncentracji to tymczasowe narzędzie umożliwiające nam bezpośrednie i efektywne osiągniecie stanu medytacji. Przykładem takich narzędzi są: rytuały, mantry, mudry, skupienie na oddechu, koncentracja na specyficznym obszarze ciała, wizualizacje itp. Naszym celem, jak zawsze, jest dążenie do zbliżenia się do stanu WUWEI – czyli osiągnięcia i doświadczenia stanu łatwości, naturalności i spontaniczności medytacji, która nie wymaga od nas żadnego świadomego wysiłku. Neiguan jest w takim kontekście praktyką nieprzerwaną, towarzyszącą nam przez cały czas. Jest to jeden z podstawowych elementów w praktyce Primal Tao. Dla spróbowania, doświadczenia i utrwalenia swojej praktyki zapraszamy na trening i wakacje do słonecznej Turcji. http://regenerativetraditions.com/pl/wyjazdy/ ...
Primal Tao (Tao Natury) – system bez systemu.
Reżimy dietetyczne i ćwiczenia fizyczne są czymś nienaturalnym. Tylko dlatego, że większość z nas żyje w oderwaniu od Natury, potrzebujemy tworzyć systemy, które uczą nas jak się poruszać, co jeść itd. Na przestrzeni dziejów ludzkości, środowisko wokół nas dyktowało kształt naszej codziennej aktywności. Ponieważ, wraz z upływem czasu, bardzo zmieniliśmy to środowisko – przestaliśmy rozumieć predyspozycje i genetyczne uwarunkowania naszego organizmu zapewniające optymalne funkcjonowanie. Przed tym jak rozwinęło się rolnictwo, cywilizacja i uprzemysłowienie, czymś naturalnym było doświadczanie sporadycznych okresów obfitości (szczególnie cenione było pożywienie pochodzenia zwierzęcego, zwłaszcza tłuszcz, organy i kości), przejściowych okresów niedostatku pożywienia (sezonowe głodówki), krótkiego, intensywnego wysiłku fizycznego (jak np. walka, polowanie lub ucieczka) i ciągłego kontaktu z elementami przyrody jak: woda, powietrze, słońce i ziemia. Praktyki Primal Tao (Tao Natury) ponownie wprowadzają te naturalne zjawiska i procesy do naszego dnia codziennego w kontekście współczesnego życia. Przed-industrialne pożywienie – co byś jadł aby przeżyć w okolicach gdzie mieszkasz, jeśli nie byłoby sklepów spożywczych? Gęstość odżywcza żywności. Nowoczesne „pożywienie”, którego należy unikać. Pożywienie SLOW. S (seasonal) sezonowe L (local) lokalne O (organic) organiczne, bez chemii W (wholesome) w całości, Trening Umysłu – znaczenie medytacji i kultywacji naszego umysłu w świecie nadmiaru, dezinformacji, zamieszania, depresji i niezrozumienia sensu w życia. Trening Regeneracyjny – sporadyczne okresy obywania się bez jedzenia Trening Fizyczny – codzienna aktywność fizyczna (spacer, praca w ogrodzie, przeciąganie, Tai Chi, Joga itd.) vs Trening Wysokiej Aktywności (High Intensity Training), sprinty, hartowanie ciała zimnem i gorącem. Znaczenie snu, odpoczynku, kontaktu z Naturą itd. Primal Tao (Tao Natury) jest ścieżką Natury. Primal Tao nie jest kolejnym systemem. Może być tyle przejawów, sposobów wyrażenia Primal Tao, ile jest jego praktyków. Primal Tao stara się naśladować Naturę. Dopasować się do Natury. Być częścią Natury. Upraszczać raczej niż komplikować. Umniejszać raczej niż zwiększać. Odejmować raczej niż dodawać. „..W pogoni za wiedzą, codziennie coś dodajemy W praktyce Tao, codziennie coś odejmujemy..” Tao Te Ching ...
TAO w naszej codzienności.
Dawno, dawno temu, mędrzec Laozi napisał w księdze Tao Te Ching następujące, zagadkowe słowa: „Kiedy mówimy o Tao – to już nie jest Tao”. Bardzo trudno i niezręcznie jest wyjaśniać Tao. Najlepszym co możemy zrobić to starać się do niego przybliżyć poprzez życie i bycie w pewien określony sposób. Sposób czyli metoda, czyli droga, czyli już – Tao! Sposób, który jest naturalny, niewymuszony, spontaniczny, zrównoważony, harmonijny. Gdy bawimy się różnymi ćwiczeniami, już wtedy staramy się odnaleźć te jakości. W trakcie naszego dnia, wszystko co robimy może być wyrazem Tao. Świadomym efektem odpuszczenia, dystansu, spokoju i równowagi. Praktykując takie jakości we wszystkim co robimy, czy to będzie rozciąganie lub wzmacnianie ciała, czy też rozmowa z nieprzyjemnym szefem, pogłębiamy swój nawyk bycia i reagowania świadomego, spokojnego. Jak wszystko, wymaga to cierpliwości i praktyki. I tu kryje się sedno sprawy. Mówienie o Tao nie przybliży nas do niego. Praktyka Tao to jedyny sposób na jego odnalezienie. Nie przejmuj się teorią. Po prostu wstań i zacznij ROBIĆ URZECZYWISTNIAĆ MANIFESTOWAĆ Chcesz być spokojniejszy – rób wszystko co ten spokój pogłębia. Chcesz być bardziej optymistyczny – szukaj i zauważaj wszelkie zdarzenia poprawiające Twój nastrój. Chcesz być bardziej towarzyski – szukaj każdej okazji do nawiązywania nowych kontaktów. Chcesz być silniejszy – wzmacniaj ciało na przeróżne sposoby. Itd.Itp. Na początku wszystko może być trudne. To żadna nowość. Załóż, że tak będzie a nie poczujesz rozczarowania. W miarę praktyki i upływu czasu, trudne staje się proste, niemożliwe staje się realne. Tao Natury to tylko jeden z drogowskazów wskazujących kierunek. Nie myl znaku z miejscem docelowym. To Ty jesteś wehikułem, który podąża daną drogą. Do Ciebie należy decyzja o prędkości i jakości Twej Podróży! ...
Ścieżka Czterech Pustek Tao
Jest niezliczona ilość sposobów podejścia do polepszenia naszego zdrowia i samopoczucia. Niektórzy mają tendencje do podążania za obecnie dominującymi, powszechnymi zaleceniami ekspertów, inni wolą eksperymentować we własnym zakresie. W epoce internetu, mamy dostęp do niewiarygodnej liczby systemów zdrowotnych pochodzących z wielu różnorodnych kultur. To tylko kwestia wyboru tego co nam najbardziej odpowiada i co nam daje najlepsze rezultaty. Wiele lat temu, zgłębiając tłumaczenia klasycznych materiałów z dziedziny Qigong i Tai Chi, natknąłem się na starą Taoistyczną maksymę: „Kto poszukuje długowieczności ten powinien kultywować Cztery Pustki”. Dla mnie jako praktyka Tai Chi, Qigong i innych sposobów osiągnięcia i utrzymania optymalnego zdrowia, koncepcja „Czterech Pustek” w sposób prosty i przejrzysty ujmuje podstawowe zasady jego kultywacji. Są to zasady, które stały się częścią mojego codziennego treningu. Każda z Czterech Pustek reprezentuje ważny aspekt praktyki, kładącej nacisk na prostotę, naturalność i jej dostępność dla tych którzy chcieliby jej spróbować. Cztery Pustki to: Pusty Umysł Pusty Żołądek Pusta Kuchnia Pusty Pokój Praktyka Pustego Umysłu reprezentuje nasze usiłowania utrzymania wewnętrznej, umysłowej równowagi. Stan naszego umysłu i jego przyzwyczajenia mają niewyobrażalny wpływ na jakość naszego życia, dlatego jest bardzo ważne abyśmy zwracali uwagę na nawyki myślowe, które rozwijamy (np. niepotrzebne zamartwianie się, nadmierne myślenie o przeszłości lub przyszłości). Istnieje wiele kontemplacyjnych i medytacyjnych metod, które pomogą nam przywrócić nasz umysł do stanu większej stabilności i równowagi. Kontrola oddechu może być również bardzo pomocnym narzędziem. Praktyka Pustego Żołądka nawiązuje do tego jak ważne są nasze nawyki jedzeniowe i jak bardzo wpływają one na nasze życie. Przypomina nam ona wartość starożytnej metody leczniczej – postu. Każdy z nas może sobie wypracować najdogodniejszą metodę praktyki oczyszczenia i odnowy poprzez czasowe powstrzymanie się od jedzenia. Naśladuje to doświadczenia naszych protoplastów i odzwierciedla nasze ewolucyjne potrzeby. Łatwo nam zapomnieć, że dla większości ludzkości, uczucie nieustannej sytości jest stosunkowo nowym i niekoniecznie optymalnym zjawiskiem. Praktyka Pustej Kuchni odnosi się do jakości pożywienia, które zwykle spożywamy. Żywność której potrzebuje nasz organizm powinna być świeża, nieprzetworzona, naturalna. Ostatnio wielu z nas ma kłopoty ze zrozumieniem znaczenia tych słów. Zasada Pustej Kuchni obejmuje również unikanie pokarmów, które mogą być przechowywane przez niezwykle długi okres czasu, powrót do naturalnego pożywienia, które nasz gatunek spożywa od milionów lat i „oduczenie” się jedzenia pseudo-żywności, jaką nauczono nas traktować jako coś „normalnego”. Praktyka Pustego Pokoju ma związek z tym jaki wpływ na nasze samopoczucie i zdrowie ma nasze otoczenie i to jak na nie reagujemy. Ustosunkowuje się do tego jak ważnym jest abyśmy upraszczali wszystko to co możemy uprościć, uporządkowali to z czym można zrobić porządek, tworzyli wokół siebie przestrzeń dla ruchu, słońca i świeżego powietrza aby zmotywować się do większej aktywności fizycznej i kontaktu z podstawowymi elementami Natury poprzez np. hartowanie ciała zimnem i ciepłem. Gdy zmniejszamy ilość „rzeczy” w naszym życiu, jesteśmy w stanie stworzyć czas i miejsce na głębsze relacje międzyludzkie i nowe, ciekawe doświadczenia. W następnych artykułach przyjrzymy się bliżej każdej praktyce z osobna. ...
Qigong – Tai Chi – Joga (i wiele innych) – dlaczego warto ćwiczyć?
Kiedy ktoś mnie spytał dwadzieścia lat temu: “Co to jest Qigong i Tai Chi?” – w ciągu kilku minut, zwięźle i wyczerpująco odpowiedziałem na pytanie, precyzyjnie określając czym te dziedziny się wyróżniają i jaki im przyświeca cel. Ponieważ zajmowałem się tematem dopiero kilka lat, wydawało mi się, że wiem już wszystko co powinienem wiedzieć. Upłynęło trochę czasu i ponownie znalazłem się w sytuacji gdzie zadano mi podobne pytanie. Tym razem, zdołałem prawdopodobnie zanudzić mego rozmówcę pół godzinnym wykładem, różnorodnością przykładów, szerokim wachlarzem odmian i podejść do praktyki. Mógłbym jeszcze tak opowiadać przez następne pół godziny… Po kolejnych dziesięciu latach, moje odpowiedzi stają się krótkie i enigmatyczne. Zdaję sobie coraz bardziej sprawę z tego jak mało wiem i jak bardzo różnią się nasze indywidualne cele, spojrzenia i interpretacje. Jednocześnie, bardzo wiele nas łączy, wspólnie zadajemy sobie podobne pytania i często borykamy się z podobnymi wyzwaniami. Zastanawiając się dlaczego warto ćwiczyć, każdy odnajdzie swoje własne powody, które na dodatek, z czasem mogą się diametralnie zmienić. Dla mnie, praktyka pomaga mi urzeczywistnić to co trudno byłoby mi wypracować w zawirowaniach codziennego życia, pracy i obowiązków. Oprócz zdobywania chleba powszedniego, dobrze jest poświęcić trochę uwagi i energii dla odnalezienia pogody ducha, zdrowia, radości życia. Jak odnaleźć się w Naturze, odnaleźć się w świecie, we własnej skórze, własnym ciele, własnej pracy, własnej głowie? Jak polubić siebie? Innych? Świat? – Oto pytania, na które pomaga mi odpowiedzieć mój trening. Qigong/Tai Chi/Joga/Medytacja to dla mnie nieustanna kultywacja i nieustanna obserwacja. To jakość BYCIA. Nie ćwiczymy godzinę dziennie. Ćwiczymy cały czas. To ciągłe odnajdywanie się tu i teraz. To nieprzerwana świadomość. To nieustanna kreacja swoich myśli, słów i czynów. To świadomość postury, oddechu, napięcia. Świadomość innych, zwracanie uwagi na ich reakcje. Zauważanie swoich reakcji. Tego co się wokół dzieje. Dążenie do odnalezienia równowagi w sobie i na zewnątrz siebie. To sposób na zmianę zwykłego w niezwykłe, przeciętnego w wyjątkowe, nudnego w ciekawe. Sposób na odkrycie magii życia! ...
Czego nie używasz to tracisz!
Utrzymanie zdrowia podobne jest do jazdy rowerem. Nie można jechać rowerem, nagle się zatrzymać i oczekiwać, że nie stracimy równowagi. W momencie gdy przestajemy poruszać się do przodu, zaczynamy tracić równowagę. W momencie gdy przestajemy kultywować zdrowe nawyki, nasze zdrowie zaczyna się, czasami niezauważalnie, pogarszać. W momencie gdy przestajemy używać swoich mięśni – zaczynają one słabnąć. W momencie gdy przestajemy się rozciągać – stajemy się coraz bardziej sztywni i powoli tracimy mobilność. W momencie gdy przestajemy stymulować umysł do zapamiętywania, znajdowania rozwiązań, rozpoznawania i zwiększania prędkości reakcji – nasze możliwości umysłowe zaczynają się zmniejszać. Naszą główną bronią, która jest w stanie zatrzymać te zmiany, a przynajmniej je spowolnić, jest nasz nieustanny wysiłek aby kontynuować umiejętności wykonywania przeróżnych zadań, a może nawet umiejętności te rozwijać. Wysiłek ten daje nam szansę optymalnego funkcjonowania tak długo jak tylko to możliwe. CO ROBIMY TYM SIĘ STAJEMY, TO WZMACNIAMY. Mało stymulujące przyjemności jak oglądanie telewizji czy granie w komputerowe gry, choć może nieszkodliwe w niewielkich ilościach, łatwo stają się naszym ulubionym sposobem na spędzanie czasu wolnego, rozwijając silnie uzależniające nawyki, które rzadko są jakimkolwiek „wyzwaniem” czy pozytywnym bodźcem dla rozwoju naszych możliwości fizycznych i umysłowych, przyczyniając się w ten sposób do pogorszenia jakości naszego życia. Stopniowe ograniczanie naszych spotkań, kontaktów z innymi, poleganie tylko na wzorcach i rozwiązaniach które są nam bardzo dobrze znane, a nawet praktyka, trening i powtarzanie tych samych elementów bez wprowadzania nowych usprawnień i wyzwań, często prowadzi do powolnego spadku formy psycho-fizycznej. Czy jest tak tylko dlatego, że jesteśmy coraz starsi? A może dlatego, że coraz bardziej nam się nie chce..? Jesli popatrzymy na przykłady tych, którzy mimo zaawansowanego wieku, kontunuują pracę w swych dziedzinach, ucząc się, praktykując, ćwicząc, przeprowadzając badania, łatwo można zauważyć, że ich umiejętności nie są ograniczone ich chronologicznym wiekiem. W bardzo pozytywnym tych słów znaczeniu! Jeszcze jeden powód aby nie przestawać ROBIĆ! ...
